Όταν η γάτα σκοτώνει τα μωρά της

Η δολοφονία των μωρών γατιών, είναι συχνή σε αρσενικές και θηλυκές γάτες, όμως πιο συχνά το βλέπουμε να γίνεται από τα θηλυκά. Ο λόγος είναι πως το αρσενικό συνήθως λείπει από τη φωλιά.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για μια τέτοια συμπεριφορά. Άλλες γάτες δεν έχουν σωστά ανεπτυγμένο το μητρικό ένστικτο ή μπορεί να έχουν ορμονική δυσαναλογία, με αποτέλεσμα να αντιλαμβάνονται λάθος μητρική συμπεριφορά ή ακόμα και να μην έχει δημιουργηθεί καμία μητρική συμπεριφορά κατά την εγκυμοσύνη.
Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να είναι κληρονομική γιαυτό προτείνεται να μην εκτρέφονται γάτες, οι πρόγονοι των οποίων έδειξαν τέτοια συμπεριφορά, καθώς θεωρείται δεδομένη η αντίστοιχη συμπεριφορά στη μητρότητα

.Μερικά γατάκια γεννιούνται με ανωμαλίες που οι άνθρωποι δε μπορούν να εντοπίσουν. Λόγω αυτών, μπορεί να μην αναπτυχθούν σωστά και έτσι επειδή η μαμά γάτα το αντιλαμβάνεται, ενστικτωδώς τα σκοτώνει. Η μητέρα δε θέλει να σπαταλήσει την ενέργεια της στην ανατροφή ζώων που έχουν λίγες πιθανότητες επιβίωσης. Επιπλέον, μπορεί να θεωρηθεί πως τρώγοντας τα μωρά της (όπως τρώει τους πλακούντες), αναπληρώνει μέρος της ενέργειας που χρειάστηκε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά και καθαρίζει τη φωλιά της από ανεπιθύμητους επισκέπτες που μπορεί να σκοτώσουν και τα υπόλοιπα μωρά της.

Όταν η γάτα γεννήσει σε περίοδο που δεν υπάρχει επαρκής τροφή, δε πρέπει να καταναλωθεί πολύτιμη ενέργεια στην ανατροφή γατιών, όταν η ίδια δε μπορεί να βρει επαρκή τροφή.  Αυτό συμβαίνει κυρίως στις άγριες γάτες.
Επίσης υπάρχει περίπτωση να σκοτώσει τα γατάκια της αν η φωλιά της δεν είναι όπως την θέλει, δηλαδή είναι βρώμικη, προσβάσιμη ή διαταραγμένη, στην προσπάθεια της να τα προστατεύσει από την απειλή που νοιώθει.

Σε σχετικά άρθρα αναφέρεται πως το ένστικτο της την οδηγεί στο να νοιώσει μεγαλύτερη ασφάλεια σκοτώνοντας τους απογόνους η ίδια, από το να εκτεθεί, ανίκανη να προστατεύσει τα μωρά της, έχοντας να αντιμετωπίσει κινδύνους τόσο σοβαρούς και αξεπέραστους που οι πιθανότητες να καταληφθεί η φωλιά της και η ίδια να διαφύγει, είναι μεγάλες.

Μερικές γάτες έχουν σκοτώσει τα μωρά τους, στην προσπάθεια τους να τα μεταφέρουν από μία φωλιά σε άλλη ή από το μεγάλο τους άγχος μετά τη γέννα. Μερικές είναι πολύ νευρικές και ενοχλούνται από τη μυρωδιά του αρσενικού που βρίσκεται κοντά στη φωλιά. Άλλες μπορεί να τα σκοτώσουν αν έχουν ανακαλυφθεί ή πιαστεί από άνθρωπο ή άλλο ζώο. Η μυρωδιά της έχει εξαφανιστεί και είτε δε τα τα αναγνωρίζει ή αισθάνεται ανίκανη να δραπετεύσει.
Σε μερικές περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί, δύο γάτες να μεταφέρονται στο ίδιο σημείο, αναλαμβάνοντας την φωλιά και την περιποίηση των γατιών εκ περιτροπής, έχοντας μεγαλύτερες πιθανότητες για ανεύρεση τροφής, για ασφάλεια στη φωλιά, για καθαρισμό αυτής κτλ.

Μία σπάνια αιτία δολοφονίας των μωρών από τη μαμά τους είναι όταν η πολύ αγχώδης γάτα καθαρίζει τα μωρά της συνέχια και με υπερβολή. Κατά τη διάρκεια του καθαρισμού, μπορεί να δαγκώσει το πόδι ή την ουρά του μωρού της όταν είναι μικρό, εύθραυστο και πληγώνεται εύκολα και στην προσπάθεια της να καθαρίσει γρήγορα τη φωλιά, μπορεί να το καταναλώσει όλο ή μέρος αυτού αφού το σκοτώσει.

Οι λόγοι που οδηγούν τη μαμά γάτα να φάει ή να σκοτώσει τα μωρά της είναι πολλοί, αλλά κυρίως οφείλονται στην ψυχολογική κατάσταση και ανασφάλεια της μαμάς γάτας. Ιδανικά πρέπει να αφήνουμε τη γάτα στη φωλιά της, ή να ξέρουμε πως νοιώθει ασφαλής μαζί μας από πριν γεννήσει, δίνοντας μας τη δυνατότητα να θεωρούμαστε φίλοι και ευπρόσδεκτοι στη φωλιά της και όχι απειλή γιαυτή.

Σε κάθε περίπτωση αυτή η πράξη της γάτας, μπορεί να φανεί περίεργη στους ανθρώπους αλλά η συμπεριφορά μας θα πρέπει να είναι φύσιολογική απέναντι της, προσπαθώντας να αναγνωρίσουμε την ψυχολογική αιτία και να την βοηθήσουμε να νοιώσει καλύτερα, απομακρύνοντας τυχόν κινδύνους από τη φωλιά της, βρίσκοντας ασφαλέστερο και καθαρότερο μέρος γιαυτήν και να αναρωτηθούμε μήπως και εμείς θεωρούμαστε η ενόχληση ή η απειλή της φωλιάς της.

Φωτογραφίες: Mαρία-Γωγώ Ραγκούση
Πηγή pets.gr