Στείρωση στις γάτες

Γιατί να στειρώσω τη γάτα μου;

Η στείρωση είναι ένα πολύ ευαίσθητο θέμα, για πολλούς ιδιοκτήτες γατών. Άλλοι λένε ότι δεν θα έκαναν ποτέ κάτι τέτοιο στην γάτα τους, ενώ άλλοι βρίσκουν την υγειά τους όταν παίρνουν την απόφαση να την στειρώσουν. Η αλήθεια είναι ότι γλιτώνουμε από πολλές φασαρίες με τη στείρωση, τόσο εμείς, όσο κυρίως η γάτα μας που κινδυνεύει από πολλές ασθένειες, αλλά και από πολλές άλλες δυσάρεστες καταστάσεις (πολλά αδέσποτα γατάκια στους δρόμους). Εάν λοιπόν κάποιος ιδιοκτήτης δεν έχει απώτερο σκοπό να διαιωνίσει το είδος (κυρίως αυτοί που έχουν καθαρόαιμες ράτσες και επιθυμούν αναπαραγωγή με κέρδος), τότε η στείρωση είναι κάτι που θα πρέπει να προτιμάται, και παρακάτω θα δούμε και το γιατί.



Γιατί να στειρώσω τη γάτα μου; Σε τι ωφελεί;

Υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι.
Πρώτον, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φιλόζωοι, και δεν υπάρχουν αρκετά καλά σπίτια διαθέσιμα για να υιοθετήσουν όλα τα γατάκια που γεννιούνται.
Δεύτερον, οι γάτες που δεν έχουν στειρωθεί, συχνά είναι υπεύθυνες για την μετάδοση ασθενειών προς άλλες γάτες, μέσω των καυγάδων ή μέσω της σεξουαλικής επαφής, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ακόμα και θάνατο.
Μια θηλυκιά μη στειρωμένη, μπορεί να αρχίσει να αναπαράγεται στην ηλικία των 5 μηνών και να έχει μέχρι 6 γέννες το χρόνο. Εκτός του ότι από αυτή τη διαδικασία η γάτα κουράζεται τρομερά, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι ο πληθυσμός της γάτας αυξάνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Μια θηλυκιά γάτα, σε 5 χρόνια μπορεί να έχει φέρει στη ζωή πάνω από 20.000 γατάκια, ενώ σε 7 χρόνια αυτός ο αριθμός μπορεί να ξεπεράσει τις 150.000.




Θηλυκιά γάτα

Ο πρώτος της οίστρος έρχεται σε ηλικία 5-6 μηνών, και ενώ δεν της φαίνεται σε σχέση με τους σκύλους, μπορεί πολύ εύκολα να εκπλήξει τους ιδιοκτήτες της με το να μείνει έγκυος. Όταν βρίσκεται στο μήνα αναπαραγωγής της, παρατηρούνται πολλές αλλαγές στην συμπεριφορά της, που πολλοί ονομάζουν «κάλεσμα» αφού αυτό ακριβώς κάνει.
Άλλες ενδείξεις ότι η θηλυκιά περνάει τη φάση της αναπαραγωγής μπορεί να είναι νευρικότητα, τρίψιμο πραγμάτων με το σαγόνι της, να σέρνεται στο πάτωμα με το πίσω μέρος της στον αέρα, και να κλαίει διαρκώς μέσα στο σπίτι. Το «κάλεσμα» ξεκινάει τον Ιανουάριο, και αν δεν ζευγαρώσει, συνεχίζει μέχρι τον Σεπτέμβρη, ακόμα και αν η εποχή της έχει περάσει.
Οι νεαρές θηλυκιές είναι πολύ γόνιμες, για αυτό το λόγο αν υπάρξει πιθανότητα ζευγαρώματος, καλό είναι να μείνουν μέσα στο σπίτι μέχρι να στειρωθούν.
Γιατί η στείρωση είναι καλή για τις θηλυκές;
Για να αποφευχθούν ανεπιθύμητες γέννες.
Για να αποφευχθούν συνεχόμενες γέννες που θα την εξαντλήσουν σωματικά.
Για να αποφευχθεί μόλυνση στη μήτρα.
Για να σταματήσουν όλα τα ενοχλητικά συμπτώματα όταν βρίσκεται στην περίοδο αναπαραγωγής.




Η θηλυκιά χρειάζεται όντως να γεννήσει μια φορά;

Είναι μύθος αυτό που λένε ότι μια θηλυκιά θα πρέπει να γεννήσει τουλάχιστον μια φορά. Δεν υπάρχει κανένα βιολογικό ή ψυχολογικό όφελος προς τη γάτα. Αν επιτραπεί στην γάτα να γεννήσει μια φορά, και βρεθούν σπίτια για τα γατάκια, τότε θα έχουν χρησιμοποιηθεί σπίτια που θα μπορούσαν να υιοθετήσουν ήδη αδέσποτα γατάκια που βρίσκονται σε διάφορες φιλοζωικές, και τα οποία τελικά θα οδηγηθούν στην ευθανασία.
Πολλές θηλυκές γάτες που φτάνουν στην εποχή γονιμοποίησης, κυνηγιούνται μακριά από τους αρσενικούς μη στειρωμένους γάτους, και καταλήγουν έγκυες να έχουνε χαθεί και να ζουν στους δρόμους. Έτσι δημιουργούνται οι αποικίες άγριων γατών. Προσπαθούν να επιζήσουν, πεινάνε και πολύ συχνά αρρωσταίνουν ή τραυματίζονται.
Πολλοί αδέσποτοι αρσενικοί γάτοι είναι μολυσμένοι με τον ιό FIV (ιός του AIDS της γάτας), και το μεταδίδουν στις θηλυκές καθώς τις δαγκώνουν στην διαδικασία του ζευγαρώματος. Οι αρσενικοί επίσης μεταδίδουν ασθένειες όπως το AIDS της γάτας και την ιογενή λευχαιμία της γάτας, καθώς τσακώνονται για μια θηλυκιά.
Η θηλυκιά θα πρέπει να στειρώνεται μετά την ηλικία των 5-6 μηνών. Οι μη στειρωμένες θηλυκές κινδυνεύουν επίσης να αναπτύξουν πολυκυστικές ωοθήκες ή πυομήτρα, από την οποία μπορεί να κινδυνέψει να πεθάνει.



Αρσενικός γάτος

Φτάνει την σεξουαλική του ωριμότητα στην ίδια περίοδο με την θηλυκιά, και έτσι θα μπορούσε πολύ εύκολα να ζευγαρώσει ακόμα και με την αδερφή του, εκτός αν στειρωθεί εγκαίρως. Μη στειρωμένοι αρσενικοί γάτοι, τείνουν να «σημαδεύουν» με τα ούρα τους την περιοχή τους, περνώντας έτσι το μήνυμα προς τους άλλους αρσενικούς, και το κάνουν ακόμα και σε άλλα σπίτια, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα στους γείτονες. Όταν ωριμάζουν, αρχίζουν και περιπλανώνται σε μεγαλύτερες αποστάσεις, και μπλέκουν σε καυγάδες.
Μη στειρωμένοι γάτοι επιτίθενται συνέχεια σε άλλους γάτους, και ιδιαίτερα σε άλλους μη στειρωμένους αρσενικούς. Τα αποτελέσματα των καυγάδων τους, μπορεί να είναι τραγικά. Από τρομερές πληγές από δαγκώματα, αποστήματα, πληγές στα μάτια και μολύνσεις όπως ο ιός FIV. Όταν δεν έχουν κανέναν να τους μεταφέρει σε κάποιον κτηνίατρο, οι περισσότερες πληγές μολύνονται και πολλές φορές οδηγούν στο θάνατο.
Οι αρσενικοί θα πρέπει να στειρώνονται μετά την ηλικία των 6 μηνών. Ακόμα κι αν ο γάτος παραμένει μέσα στο σπίτι, η στείρωση εξακολουθεί να είναι η καλύτερη επιλογή αφού αποθαρρύνεται σεξουαλικά και δεν προσπαθεί συνεχώς να το σκάσει, ενώ αποφεύγεται και το πρόβλημα δυσάρεστων οσμών από το «σημάδεμα» με ούρα. Η στείρωση δε θα τους αλλάξει την προσωπικότητα, πράγμα το οποίο αποτελεί έναν ακόμα μύθο χωρίς καμία απολύτως βάση.
Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις, ο γάτος μπορεί να συνεχίσει να έχει σεξουαλικές ορμές, να «σημαδεύει», ακόμα και να ζευγαρώνει με θηλυκές. Αυτό οφείλεται σε υπερπαραγωγή σεξουαλικών ορμονών από τα επινεφρίδια (μικροί αδένες κοντά στους νεφρούς). Πρόκειται για καταστάσεις που οφείλονται στην ιδιοσυγκρασία του ζώου, ωστόσο φέρνουν σε δύσκολη θέση τόσο τους ιδιοκτήτες όσο και τον κτηνίατρο.




Γιατί είναι καλή η στείρωση για τους αρσενικούς; 

Για να αποφευχθούν τις ανεπιθύμητες γέννες.
Για να σταματήσουν να περιπλανώνται με τον κίνδυνο να χαθούν ή να τραυματιστούν.
Για να σταματήσουν να τσακώνονται και μέσω των καυγάδων να κολλήσουν κάποια ασθένεια (πχ. FIV)
Να σταματήσουν να «σημαδεύουν» όλο το σπίτι, ή τα σπίτια των γειτόνων.
Για να ζήσουν περισσότερα χρόνια και να γίνουν πιο στοργικοί.



Κίνδυνοι Ασθενειών

Η λευχαιμία και το AIDS της γάτας είναι ασθένειες που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και στο θάνατο γατάκια και ενήλικες γάτες. Δεν μεταδίδονται στους ανθρώπους, όμως μεταδίδονται από γάτα σε γάτα, μέσω των σωματικών υγρών, που σημαίνει ότι οι γάτες που τσακώνονται κινδυνεύουν περισσότερο. Ιδιαίτερα το AIDS είναι πιο συχν;o στους αρσενικούς γάτους που δεν έχουν στειρωθεί. Οι στειρωμένοι γάτοι δεν τριγυρνάνε τόσο πολύ, δεν «σημαδεύουν» τις περιοχές τους και δεν μπλέκουν σε καυγάδες με άλλες γάτες, άρα είναι λιγότερο πιθανό να τραυματιστούν και να μολυνθούν με κάποια μεταδοτική ασθένεια.

Πως θα είναι η γάτα μετά την στείρωση;

Η στείρωση δεν έχει ανεπιθύμητες ενέργειες. Οι γάτες συνήθως δεν παχαίνουν ούτε τεμπελιάζουν όπως πιστεύουνε πολλοί. Μια στειρωμένη γάτα είναι πιο υγιής, πιο χαρούμενη και πιο στοργική, ενώ είναι πολύ μικρότερες οι πιθανότητες για να περιπλανηθούν ή –στην περίπτωση των αρσενικών- να «σημαδέψουν» την περιοχή τους. Χωρίς καμία αμφιβολία, θα ζήσουν περισσότερα χρόνια.



Πως γίνεται η στείρωση;

Στείρωση ονομάζεται η διακοπή της λειτουργίας του γεννητικού συστήματος, επομένως η διακοπή της αναπαραγωγικής λειτουργίας. Η στείρωση μπορεί να είναι προσωρινή ή μόνιμη. Προσωρινή στείρωση γίνεται συνήθως με ορμονικά μέσα. Τα αντισυλληπτικά φάρμακα του ανθρώπου προκαλούν προσωρινή στείρωση. Τέτοια ορμονικά σκευάσματα υπάρχουν και για τα ζώα, αλλά έχουν πάρα πολλές παρενέργειες (συχνά επικίνδυνες για τη ζωή τους) και χρησιμοποιούνται εξαιρετικά σπάνια. Μόνιμη στείρωση γίνεται με τη διενέργεια χειρουργικής επέμβασης. Στα θηλυκά ζώα υπάρχουν πολλές τεχνικές, αλλά αυτή που έχει επικρατήσει και εφαρμόζεται κατά κόρον, ως η καλύτερη και με τις λιγότερες παρενέργειες, είναι η ωοθηκυστερεκτομή, δηλαδή η αφαίρεση των ωοθηκών και της μήτρας (υστέρα=μήτρα στα αρχαία). Στα αρσενικά μόνιμη στείρωση γίνεται με την αφαίρεση των όρχεων (ορχεκτομή). Ο όρος ευνουχισμός δεν είναι επιστημονικός και προέρχεται από τη λέξη ευνούχος [=ευνή (κρεβάτι) + έχω]. Ευνούχοι ονομάζονταν οι άντρες που είχαν υποστεί μόνιμη στείρωση και φύλασσαν τα χαρέμια.
Η ωοθηκυστερεκτομή είναι απλή επέμβαση, γίνεται συνήθως υπό γενική αναισθησία, αλλά μπορεί να γίνει και με επισκληρίδια. Η ορχεκτομή είναι πάρα πολύ εύκολη επέμβαση και μπορεί και αυτή να γίνει υπό γενική αναισθησία ή με επισκληρίδια. Και στα δύο φύλα, επιλέγεται να αφαιρούνται οι γεννητικοί αδένες των ζώων (ωοθήκες και όρχεις). Αυτό βοηθάει στην εξάλειψη της σεξουαλικής συμπεριφοράς των ζώων, που συχνά είναι σοβαρό πρόβλημα.
Η επέμβαση πρέπει να γίνεται μετά την ενηλικίωση του ζώου, και αυτό, γιατί οι σεξουαλικές ορμόνες είναι απαραίτητες για τη φυσιολογική ανάπτυξη του σκελετού, αλλά και πολλών άλλων οργάνων. Μετά τη στείρωση το ζώο δεν έχει σεξουαλικές ορμές. Εκτός από αυτό, οι επιπτώσεις στη συμπεριφορά του είναι ελάχιστες. Το συχνότερο πρόβλημα είναι η παχυσαρκία, αλλά ελέγχεται εύκολα με τη σωστή διατροφή.
Η στείρωση των κατοικίδιων ζώων βοηθάει στον έλεγχο των γεννήσεων. Είναι μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι τα ζώα υποφέρουν όταν στειρώνονται. Αντίθετα, η ποιότητα της ζωής τους βελτιώνεται.

Δημοσιεύτηκε από Unicorn

Φωτογραφιες: Μαρία - Γωγώ Ραγκούση

Γατο-ιστορίες: μύθοι και πραγματικότητα

Υπάρχουν πολλοί μύθοι που θέλουν αυτό το εκλεπτυσμένο, γεμάτο χάρη αιλουροειδές, να κατέχει σημαντική θέση στις ανθρώπινες κοινωνίες του παρελθόντος. Στην αρχαία Αίγυπτο ,οι γάτες αντιμετωπίζονταν ως ιερές . Όταν μια γατούλα πέθαινε στο σπίτι που ζούσε ,όλα τα μέλη της οικογένειας υποχρεούνταν να την πενθήσουν και συχνά ως ένδειξη πένθους ξύριζαν τα φρύδια τους! Οι 'Αιγύπτιες' γατούλες μετά τον θάνατό τους, ταριχεύονταν και θάβονταν μέσα σε μικρές ψάθινες θήκες σε μεγάλα κοιμητήρια γατών. Υπήρχε ακόμη και ναός λατρείας της γάτας, όπου κάθε άνοιξη μαζεύονταν χιλιάδες άνθρωποι για να παρακολουθήσουν τις τελετές προς τιμήν της γατίσιας θεάς 'Μπαστέτ' .Από πολλούς θεωρήθηκαν παγανιστικές ,ήταν όμως πολύ δημοφιλείς και διήρκησαν σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια!  Λαμβάνοντας υπ' όψιν αρχαιολογικά ευρήματα που ήρθαν στο φως, φαίνεται πως η γάτα είχε ήδη εξημερωθεί πριν από 3.500 χρόνια. Τόσο το μικρό της μέγεθος ,όσο και ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της ,την έκαναν λιγότερο χρήσιμη στον 'πρώτο άνθρωπο-κυνηγό', συγκριτικά με τον σκύλο.  Ίσως αυτή ήταν η αιτία που η εξημέρωση και η χρησιμοποίησή της από τον άνθρωπο ως οικόσιτο ζώο άργησε λίγο. Μπαίνοντας στην εποχή όπου ο άνθρωπος άρχισε να επωφελείται τη γη και να την καλλιεργεί, ήρθε αντιμέτωπος με ένα μεγάλο πρόβλημα: τα τρωκτικά. Οι αποθήκες τροφίμων που κατασκεύαζε για να φυλάξει τα προϊόντα της σοδειάς του, έγιναν ένα ατέλειωτο 'φαγοπότι' για τα τρωκτικά ,τα οποία εκείνη την εποχή ήταν και φορέας πολλών επιδημιών!

Παρατηρώντας λοιπόν τις συνήθειες της άγριας γάτας να κυνηγά και να τρέφεται με τρωκτικά αποφάσισε να τη βάλει στο 'παιχνίδι'. Από τότε η γάτα έγινε αναπόσπαστο κομμάτι των ανθρώπινων κοινωνιών και μετατράπηκε σε έναν σύγχρονο 'ποντικο-εξολοθρευτή'! Η ζωή τους βέβαια δεν ήταν και τόσο 'ρόδινη'! Λέγεται πως τον Μεσαίωνα ,οι γάτες κυνηγήθηκαν πολύ ,ίσως γιατί θεωρήθηκαν από πολλούς παγανιστικά κατάλοιπα του παρελθόντος ,από την εποχή των Αιγυπτίων. Ευτυχώς όμως κατάφεραν να αντέξουν στο χρόνο και μας συντροφεύουν μέχρι σήμερα!

Γιατί οι γάτες είναι χαδιάρες;

Η αλήθεια είναι πως από όλα τα κατοικίδια, η γάτα είναι η πιο απαιτητική στα χάδια. Μια γατούλα δεν μεγαλώνει ποτέ! Συμπεριφέρεται σαν μικρό γατάκι ακόμη και όταν ενηλικιώνεται. Η έντονη ανάγκη της για χάδια πηγάζει από τη μητρική φροντίδα. Είναι ένα κατάλοιπο της παιδικής ηλικίας που η μαμά-γάτα γλείφει, καθαρίζει, προστατεύει τα μικρά της.

Γιατί η γάτα "κυλιέται" στο πάτωμα όταν μας βλέπει;

Για τη γάτα μια τέτοια στάση που αφήνει εκτεθειμένη την κοιλιά της, καθισμένη ανάσκελα , είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη. Στη φύση η γάτα δύσκολα θα πάρει μια τέτοια θέση γιατί την κάνει πολύ ευάλωτη. Με αυτόν τον τρόπο μας δείχνει την έντονα φιλική της διάθεση και μας καλεί να την χαϊδέψουμε στο πιο ευάλωτο μέρος του σώματός της, την κοιλιά της.

Πηγή: www.iefimerida.gr
Φωτογραφίες: Μαρία - Γωγώ Ραγκούση

Οι γάτες ΔΕΝ κάνουν κακό στα παιδιά.

  

Είναι κρίμα και άδικο να υπάρχει τόσο μεγάλη σύγχιση γύρω από τις γάτες και το τοξόπλασμα. Είναι ακόμα πιο άδικο να ξεφορτώνεται κανείς το κατοικίδιο γατί του, επειδή απέκτησε παιδί. Παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά τι ισχύει για το τοξόπλασμα και πώς κολλάει. Θα σας παρακαλούσα, αν είσαι πραγματικά ζωόφιλοι να δώσετε τις παρακάτω πληροφορίες σε όσους φίλους σας περιμένουν ή έχουν ήδη παιδιά και σκέφτονται να “σουτάρουν” τα γατιά τους για να μην πάθουν κακό…

Ένα από τα συχνότερα ερωτήματα που τίθενται στους κτηνιάτρους από τους ιδιοκτήτες μικρών ζώων, είναι σχετικά με το τί ειναι το τοξόπλασμα, πώς μεταδίδεται στον άνθρωπο, κλπ.

Το τοξόπλασμα είναι ένας μικροοργανισμός παγκόσμιας εξάπλωσης. Δεν εξαιρείται φυσικά η χώρα μας, που θεωρείται ότι το 40% του πληθυσμού, σε κάποια φάση της ζωής του, μολύνθηκε από το τοξόπλασμα.

Πώς είναι δυνατόν να μολυνθεί κανεις; Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το τοξόπλασμα είναι κατά κάποιο τρόπο ένα παράσιτο του πεπτικού σωλήνα του γατιού. Με τα κόπρανα του γατιού, εξέρχονται στο περιβάλλον τα αυγά του τοξοπλάσματος. Το γατί καθώς πλένεται, γεμίζει το τρίχωμά του με αυτά. Όπου πάνε οι τρίχες του γατιού αυτού μολύνουν το περιβάλλον.

Το περιβάλλον βέβαια μολύνεται και με τα κόπρανα του γατιού (χώμα, νερό,κλπ).

Τα αυγά αυτά, για να μπορούν να μολύνουν τον άνθρωπο και τα άλλα ζώα, χρειάζονται χρόνο 3-5 ημερών, μετά την έξοδό τους από το έντερο του γατιού στο περιβάλλον. Αυτό συμβαίνει επειδή το γατί γλύφεται συνέχεια, δεν προλαβαίνουν τα αυγά που είναι πάνω στο τρίχωμά του να γίνουν μολύνουσες μορφές, γιατί εν τω μεταξύ, τα έχει καταπιεί. Έτσι, το χάιδεμα ενός μολυσμένου γατιού, δεν είναι ο βασικός τρόπος μόλυνσης του ανθρώπου.

Οι βασικοί τρόποι μόλυνσης του ανθρώπου είναι:

Η επαφή με τα κόπρανα της γάτας και το μη πλύσιμο των χεριών στη συνέχεια.

Η κατανάλωση άπλυτων φρούτων και λαχανικών.

Το πιόσιμο νερού από πηγές με λιμνάζοντα νερά.

Η δουλειά στα χωράφια, στον κήπο και το μη πλύσιμο των χεριών στη συνέχεια.

Όταν ο άνθρωπος καταπιεί τα αυγά του τοξοπλάσματος:

Τα αυγά εξελίσσονται στο έντερό του και στη συνέχεια μετακινούνται προς τους μύες όπου και εγκαθίστανται σαν κύστεις χωρίς να προκαλούν συνήθως πρόβλημα. Η τοξοπλασμάτωση στον άνθρωπο είναι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων μία ασυμπληρωματική ή αλλιώς μία αφανής λοίμωξη. Όταν προκαλεί συμπτώματα, αυτά μοιάζουν με τα συμπτώματα της λοιμώδους μονοπυρήνωσης, μίας ίωσης που προσβάλλει τους ανθρώπους.(πονοκέφαλος, διόγκωση λεμφογαγγλίων, πυρετός, κλπ.).

Η ασυμπτωματική αυτή λοίμωξη και τοξοπλασμάτωση, κάτω από ειδικές συνθήκες αναζοπυρώνεται και συνυπάρχει σε άλλες παθολογικές καταστάσεις στον άνθρωπο.

Ξεχωριστό πρόβλημα, εξ’ου και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των ιδιοκτητών γατιών και του κοινού γενικότερα, αποτελεί η τοξοπλασμάτωση στις έγκυες γυναίκες.

Κατ’αρχήν, μεγαλύτερο κίνδυνο έχουν αυτές που δεν έχουν προσβληθεί, γιατί αυτές που έχουν προσβληθεί σε κάποια φάση της ζωής τους, πριν κυοφορήσουν, έχουν αντισώματα και πιθανή νέα προσβολή-μόλυνση την αντιμετωπίζουν επιτυχώς σε αντίθεση με τις πρώτες. 

Η μόλυνση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης προκαλεί σοβαρότερα προβλήματα όταν συμβεί κατά το πρώτο τρίτο της, τα οποία μπορεί να είναι αποβολή (συνήθως) ή γέννηση παιδιών με διάφορα νευρολογικά ή οφθαλμολιγικά προβλήματα.

Σήμερα φυσικά, ο προγεννητικός έλεγχος έχει περιορίσει αυτά τα προβλήματα, δεν παύει όμως η πρόληψη να είναι η καλύτερη “λύση”.

Πώς μολύνονται οι γάτες:

Με τον ίδιο τρόπο που μολύνεται ο άνθρωπος μολύνονται και τα ζώα με τελική κατάληξη τη δημιουργία κύστεων μέσα στις σάρκες τους. Τα γατιά μολύνονται τρώγοντας τέτοιες ωμές σάρκες και κλείνει και αυτό που λένε, βιολογικός κύκλος του τοξοπλάσματος.

Συμπέρασμα:

Όταν μια γάτα δεν τρώει ωμά κρέατα, δεν υπάρχει περίπτωση να πάθει τοξοπλασμάτωση. Ο άνθρωπος μπορεί να μολυνθεί τρώγοντας όχι καλοψημένο κρέας επίσης. Ακόμα και οι χειρισμοί ενός άψητου κρέατος στην κουζίνα μπορούν να μολυνουν εναν άνθρωπο. Δεν πρέπει να λησμονήσουμε επίσης την δυνατότητα μόλυνσης του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των μεταμοσχεύσεων οργάνων.

Πολλοί λοιπόν οι τρόποι μετάδωσης του τοξοπλάσματος στον άνθωπο και κατά συνέπεια οι κίνδυνοι που διατρέχει. Από τις γάτες όμως εάν τρέφονται με ψημένα φαγητά ή με φαγητα του εμπορίου, τότε οι κίνδυνοι είναι ανύπαρκτοι.

Τρόποι προφύλαξης:

Πλύσιμο χεριών, φρούτων,λαχανικών. Να μην πίνουμε νερό από λιμνάζοντα νερά. Για τις έγκυες ιδιαίτερα, να φορούν γάντια όταν δουλεύουν σε χωράφια-κήπους και όταν χειρίζονται το άψητο κρέας στην κουζίνα, καθώς επίσης και όταν καθαρίζουν δοχεία υγιεινής των γατιών.

 Το κείμενο είναι από το mycat.e-steki.gr
Φωτογραφίες Μαρία- Γωγώ Ραγκούση

Βάλτε μια γάτα στο σπίτι σας

Είναι ανεξάρτητες, όμορφες, παιχνιδιάρες, αξιαγάπητες αλλά ζηλιάρες και δεσποτικές. Οι γάτες έχουν φανατικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς. Ποια είναι αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που προκαλούν τόσο έντονα συναισθήματα; Και πόσο ασφαλείς είναι οι γάτες για τον άνθρωπο;

Η σχέση γάτας - ανθρώπου είναι πολύ παλιά. Εξημερώθηκαν μεταξύ 16ου - 15ου αιώνα π.Χ και ήταν ιερό ζώο για τους αρχαίους Αιγύπτιους. Δεν υπάρχει ίσως άλλο είδος ζώου, που να διώχθηκε αλλά και ταυτόχρονα να λατρεύτηκε τόσο πολύ από τον άνθρωπο, όσο η γάτα. Ξεκίνησε την πορεία της κοντά στον άνθρωπο ως ζώο εργασίας, εξαιτίας της έμφυτης ικανότητας της στο κυνήγι, αλλά και της αρπακτικής της δεινότητας. Χρησιμοποιήθηκε για το ψάρεμα, το κυνήγι, αλλά και για τον έλεγχο των μεγάλων πληθυσμών των ποντικών και των τρωκτικών που μάστιζαν τις παρόχθιες περιοχές του Νείλου στην Αρχαία Αίγυπτο. Στη συνέχεια, η γάτα έγινε αντικείμενο λατρείας και σήμερα είναι, μαζί με τον σκύλο, τα πιο δημοφιλή ζώα συντροφιάς.

Γάτες και Γατόφιλοι
Είναι ζώο έξυπτο, χαριτωμένο και φιλικό. Έχει χαρακτήρα λιγότερο υπάκουο και περισσότερο ανεξάρτητο από τον σκύλο και γι' αυτό δεν εκπαιδεύεται τόσο έυκολα όσο αυτός. Είναι από τα λίγα ζώα με τόσο ανεπτυγμένες αισθήσεις. Δεν χάνει ποτέ τον προσανατολισμό της. Εκμεταλλεύεται, για να προσανατολιστεί, τη θέση του ήλιου και το μαγνητικό πεδίο της γης. Η γάτα έχει την ικανότητα να αντιλαμβάνεται, κατά ανεξήγητο ακόμα τρόπο, τις μεταβολές της ατμοσφαιρικής πίεσης, έναν επικείμενο σεισμό, αλλά και τον επικείμενο γυρισμό ενός αγαπημένου προσώπου.
Οι άνθρωποι που συμβιώνουν με τις γάτες είναι άτομα αυθόρμητα, ρομαντικά, λατρεύουν την ομορφιά, την πολυτέλεια (όπως π.χ. οι φίλοι των περσικών γατών), ίσως είναι όμως και τύποι μοναχικοί ή και απαιτητικοί, ή άτομα που γοητεύονται από τα παραμύθια και τους μύθους, αγαπούν την ηρεμία και τον στοχασμό (όπως π.χ. οι φίλοι της γάτας της Βιρμανίας). Οι λόγοι που παίρνουν οι άνθρωποι γάτες στο σπίτι τους σήμερα, και ειδικά στις μεγαλουπόλεις, είναι η ανάγκη τους να έρθουν πιο κοντά στην Φύση αλλα και το γεγονός ότι τους έλκει η ανεξαρτησία της γάτας, η καθαριότητα της και ο χαρακτήρας της γενικότερα.
Οι άνθρωποι που συμβιώνουν με μια γάτα συνήθως δεν έχουν και πολύ χρόνο στη διάθεση τους για την περιποίηση και την φροντίδα της. Εξάλλου, κάποιος που ζει με μια γάτα σπίτι του δεν χρειάζεται να κάνει καθημερινά πάρα πολλά πράγματα. Αρκεί να της προσφέρει μια γωνιά ενός δωματίου του σπιτιού του, στην οποία θα τοποθετήσει ειδικά μπολάκια με το φαγητό, το νερό, καθώς και τη λεκάνη με την άμμο υγιεινής, για την τουαλέτα της. Καλό θα ήταν να υπάρχει και ένα μπολ με λίγο χορτάρι για τις διατροφικές της συνήθειες της, όπως και μικρά παιχνίδια για να παίζει.
Σχετικά με τη διατροφή της, η καλύτερη πρόταση από κτηνιατρικής πλευράς, ευκολίας, οικονομίας, αλλά κυρίως υγείας για την γάτα, είναι η ξηρά τροφή και, ως δεύτερη επιλογή, η κονσέρβα. Οι βιομηχανοποιημένες αυτές τροφές περιέχουν όλα τα θρεπτικά συστατικά όπως πρωτείνες, υδατάνθρακες, λίπος, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία και άλλα, τα οποία έχει ανάγκη η γάτα ανάλογα με την ηλικία και την κατάσταση της υγείας της.

Η υγεία της γάτας
Εκτός από τη διατροφή, καθένας που φροντίζει μια γάτα έχει υποχρέωση να μεριμνά και για την υγεία της. Οφείλει να επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα τον κτηνίατρο για τον ετήσιο εμβολιασμό, αποπαρασίτωση και εξωπαρασίτωση της γάτας του. Οι εμβολιασμοί δίνουν στη γάτα ανοσία - άμυνα κατά σοβαρών και συνήθως θανατηφόροων γι'αυτήν νοσημάτων όπως η ρινοτραχείτιδα, η παλλευκοπενία, η καλυκοίωση, η χλαμυδίωση, η λοιμώδης περιτονίτιδα, η λευχαιμία και η λύσσα. Με την αποπαρασίτωση η γάτα προστατεύεται από εντερικά παράσιτα όπως π.χ. οι νηματέλμινθες, οι ασκαρίδες και οι ταινίες, ενώ με την εξωπαρασίτωση από έντομα και εξωπαράσιτα όπως οι ψύλλοι και οι ψείρες, ειδικά σε χώρες με έυκρατο κλίμα, π.χ. η Ελλάδα, όπου ευνοείται η ανάπτυξη και ο πολλαπλασιασμός τους. Στο εμπόριο κυκλοφορούν αρκετά εξωπαραϊτοκτόνα προιόντα σε διάφορες μορφές spray, αμπούλες ή σκόνες, η χρήση των οποίων θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε μήνα, για τους τακτικούς προληπτικούς εξωπαρασιτισμούς.

Η στείρωση 

Η στείρωση της γάτας αποτελεί θέμα κεφαλαιώδους σημασίας τόσο για την υγεία της όσο και για την αρμονική συμβίωσή μας με αυτήν. Η στείρωση στη γάτα, τόσο στη θηλυκή όσο και στην αρσενική, καλό είναι να γίνεται μετά την ενήβωσή τους, δηλαδή, μετά τον έβδομο μήνα της ζωής τους, έτσι ώστε να έχουν αναπτυχθεί σωματικά. Οι λόγοι που συνίσταται η στείρωση στη γάτα ειναι η πρόληψη σοβαρών νοσημάτων όπως η ανοσοποιητική ανεπάρκεια, η λευχαιμία, η πυομήτρα (για το θηλυκό) και οι τραυματισμοί - έλκη (όπως π.χ. του κερατοειδούς χιτώνα του οφθαλμού) στα αρσενικά, κυρίως, κατά την διεκδίκηση των θηλυκών με άλλα αρσενικά. Σπουδαιότατος, βεβαίως λόγος για την στείρωση των γατιών αποτελεί και ο έλεγχος και η λύση του προβλήματος των αδέσποτων ζώων, ένα θέμα που μας απασχολεί χρόνια τώρα, ιδίως στις πόλεις.

Ενέργεια και εκτόνωση

Τελειώνοντας, επισημαίνω την "ενέργεια" και τον "ηλεκτρισμό" που παίρνουμε από την επαφή με τα ζώα, τη στιγμή που τα χαιδεύουμε. Η επαφή αυτή λειτουργεί ως εκτόνωση του νευρικού μας συστήματος, καθώς το χέρι μας κινείται χαλαρωμένο, αργά, πάνω στη ράχη τους. Σ' αυτήν τη ράχη αφήνουμε για λίγες στιγμές, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, όλες τις σκοτούρες και τους εκνευρισμούς μας και απελευθερωμένοι νιώθουμε πάλι τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε κάθε καινούργια δυσκολία. Αν ήξεραν όλοι οι άνθρωποι πόση ανάγκη έχουμε να ζούμε κοντά στη Φύση! Και τα ζώα είναι η Φύση. Μας συνδέουν με τις δυνάμεις της, με τα μυστικά της, με την ομορφιά της, με την αλήθεια της. Μέσα από αυτά αντλούμε πάλι την ενέργεια που χάνουμε, ζώντας κλεισμένοι στα διαμερίσματα-κουτιά των πόλεων. Γι' αυτό και οι άνθρωποι που ζουν στις πόλεις έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να έχουν φυτά και ζώα στο σπίτι τους, παρά οι άνθρωποι της υπαίθρου. (cura-animalis.gr)

Φωτογραφίες: Μαρία - Γωγώ Ραγκούση στην περιοχή Λεύκες Πάρος

Ψυχολογία της γάτας

 

Πολλές φορές έχει τύχει να κοιτάμε τα γατάκια μας και να αναρωτιόμαστε πως είναι δυνατόν να κάνουν τόσα αστεία και σύναμμα εντυπωσιακά πράγματα! Πως είναι δυνατόν να μας ξετρελαίνουν ακόμη και με τις σκανταλιές τους, και πως είναι δυνατόν να τα αγαπάμε τόσο πολύ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο! Και πράγματι, αυτά τα μικρά φουντωτά ή κοντότριχα αιλουροειδή έχουν καταφέρει να καταλάβουν την πρώτη θέση στην κάρδια των γονιών τους! Ας δούμε λοιπόν κάποια πράγματα σχετικά με την ψυχολογία των μικρών τετραπόδων, ώστε να μπορούμε να κατανοήσουμε πιο εύκολα όλα αυτά τα περίεργα, όπου λίγο - πολύ όλοι θα έχουμε παρατηρήσει στις μικρές μας γατούλες.

Σύμφωνα με έρευνες, αποδείχτηκε πως οι γάτες είναι η αιτία για την εξαφάνιση του άγχους σε πολλούς ιδιοκτήτες αυτών. Οι άνθρωποι όπου ζούσαν έστω και με μια γάτα ήταν πιο χαλαροί, ευδιάθετοι και ψυχικά απαλλαγμένοι από ψυχολογικές παθήσεις, από ότι όσοι δεν είχαν γάτες. Οι κάτοχοι έστω και μιας γάτα ήταν απαλλαγμένοι από τα αρνητικά συναισθήματα. Σημαντικό ρόλο στην διαφορά αυτή παίζει το χαρακτηριστικό γουργούρισμα της γάτας που θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει πως ο ήχος είναι χαρακτηριστικός όπως το νερό που βράζει. Ένας ήχος χαλαρωτικός για τον ιδιοκτήτη της γάτας, ηρεμιστικός και ευχάριστος. Ο λόγος του γουργουρίσματος αυτού δεν έχει εξακριβωθεί αν και πολλοί θεωρούν πως η γάτα γουργουρίζει από ευχαρίστηση. Παρόλα αυτά το χαρακτηριστικό αυτό γουργούρισμα έχει παρατηρηθεί και σε γάτες όπου φοβούνται ή πονάνε. Έχει ακουστεί μια άποψη η οποία θέλει την γάτα να γουργουρίζει λόγο υπεραιμάτωσης της κύριας αρτηρίας, η οποία οδηγεί πίσω στην καρδιά. Το μόνο σίγουρο είναι πως μπορεί κανείς να αποδώσει σωστά το γουργούρισμα της γάτας του, ανάλογα με την στιγμή κάθε φορά όπου αυτή γουργουρίζει.

Οι γάτες, οι οποίες ζουν με τον άνθρωπο θεωρούν πως ζουν σε έναν κόσμο όπου επικρατεί το είδος τους. Νομίζουν πως κι ο άνθρωπος είναι γάτα, σε αντίθεση με τον σκύλο, ο οποίος θεωρεί πως ο ίδιος είναι άνθρωπος. Για τον λόγο αυτό οι γάτες είναι πιο ανεξάρτητες στην συμπεριφορά τους από ότι οι σκύλοι, ή τα υπόλοιπα είδη του ζωικού βασιλείου. Οι γάτες θεωρούν φυσικό να ανεβαίνουν στους καναπέδες και τα έπιπλα, να κοιμούνται στο κρεβάτι δίπλα μας και να μπλέκονται συχνά στα πόδια μας. Γιατί οι οικόσιτες γάτες βλέπουν τον κόσμο σαν μια τεράστια γατόπολη, όπου ακόμη και ο άνθρωπος ανήκει στην κατηγορία των αιλουροειδών, με μοναδική διαφορά πως οι γάτες βλέπουν τον άνθρωπο ως «γονιό» τους.

Παρόλα αυτά οι γάτες δεν ταυτίζουν τις συνήθειες τους με αυτές του ιδιοκτήτη τους. Οι γάτες μπορεί να είναι παχύσαρκες ή όχι, χωρία απαραίτητα κι ο ιδιοκτήτης τους να έχει τα ίδια με αυτές χαρακτηριστικά. Αντίθετα βλέποντας έναν υπέρβαρο άνθρωπο θεωρείτε από την ψυχολογία αναμενόμενο να έχει έναν υπέρβαρο σκύλο. Οι γάτες θεωρούν τον εαυτό τους ανεξάρτητο, ακόμη κι αν αγαπάνε πολύ τον ιδιοκτήτη τους. Πάντα θα λάβουν μόνες τους αποφάσεις σχετικά με το πότε θα φάνε ή θα κοιμηθούνε, ή θα παίξουν…
Έτσι και ο κάθε ιδιοκτήτης γάτας θα πρέπει να σέβεται την ανεξαρτησία της. Αυτό δεν σημαίνει πως θα της επιτρέπει να τριγυρνά στους δρόμους. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε ιδιοκτήτης θα πρέπει να σεβαστεί πως η γάτα δεν είναι σαν το σκύλο, αλλά λόγο της φύσης της θα θελήσει να σκαρφαλώσει στα έπιπλα, να κυνηγήσει τα κορδόνια των παπουτσιών και να επιλέξει μόνη της πότε θα ξεκουραστεί ή θα φάει. Και πρέπει να σημειωθεί στο σημείο αυτό πως η γάτα η οποία ζει οικόσιτη, δεν έχει ανάγκη να τριγυρίσει στον δρόμο. Δεν γνωρίζει τι είναι ο δρόμος ούτε και τους κινδύνους αυτού. Αυτό σημαίνει πως δεν πρέπει να αφήνουμε έξω τα γατάκια μας διότι πιθανόν να τους συμβεί κάτι κακό εκεί έξω… για τις γάτες ο κόσμος είναι ο χώρος όπου ζουν. Το σπίτι όπου μεγαλώνουν κι αυτό το έχουν επιλέξει με βάση την ανεξαρτησία τους.

Οι γάτες σύμφωνα με έρευνες έχουν καταφέρει να αναπτύξουν δεσμούς αγάπης και να δεθούν συναισθηματικά με τους ιδιοκτήτες τους. Οι γάτες μπορεί να κάνουν πράγματα απίστευτα για να τους τραβήξουν την προσοχή, μπορεί να φέρονται περίεργα ή εκδικητικά ώστε να δείξουν την ζήλια τους. Γιατί τα μικρά αυτά πλασματάκια νιώθουν και με τον καιρό αγαπάνε τους ανθρώπους που τις φροντίζουν. Αν δεν ένιωθαν θα άφηναν το σπίτι τους ή δεν θα άφηναν τον άνθρωπο να τις αγγίξει ή θα ήταν επιθετικές και άγριες. Αντίθετα οι γάτες αποζητούν την ανθρώπινη παρουσία και για τον λόγο αυτό σκαρφαλώνουν στα πόδια του ιδιοκτήτη τους και επιλέγουν να κοιμούνται δίπλα του.
Η προσωπικότητα της κάθε γάτας είναι διαφορετική και βασίζεται σε 4 μοντέλα – πρότυπα σύμφωνα με μελέτες. Υπάρχουν οι δραστήριες, περίεργες έξυπνες και κοινωνικές γάτες, οι επιθετικές και κακόκεφες, οι φοβιτσιάρες και ντροπαλές και οι συναισθηματικές, φιλικές, προστατευτικές γάτες. Τα χαρακτηριστικά αυτά των γατών υπάρχουν και στην ανθρωπομορφολογία, και εξαρτώνται κάθε φορά από την αντιμετώπιση της γάτας μέσα στο πλαίσιο της παρουσίας του παράγοντα άνθρωπος.

Οι γάτες συνηθίζουν επίσης να τρίβουν το κεφάλι τους στα έπιπλα, ή ακόμη και πάνω στον άνθρωπο. Είναι μια φυσιολογική διαδικασία κατά την οποία οι γάτες εκκρίνουν μια ουσία – άοσμη για τον άνθρωπο - πίσω από τα αυτιά οι οποία τις βοηθά να «σημαδεύουν» τα πράγματα που θεωρούν ιδιοκτησία τους. Πολλοί θεωρούν πως η πράξη αυτή γίνεται διότι αποζητούν χάδια. Η πραγματικότητα είναι όμως πως πρόκειται για μια λειτουργία βασισμένη στο ένστικτό τους.
Πολλές φορές μπορεί να δει κανείς το γατάκι του να πιπιλάει πράγματα. Είναι κάτι που μπορεί να οφείλεται ή στον πρόωρο απογαλακτισμό του, ή στο ότι βαριέται… σκοπός στην προκειμένη περίπτωση είναι να το βοηθήσουμε να ξεπεράσει την συνήθεια αυτή δείχνοντάς του νέα παιχνίδια για να μην πλήττει!
Επίσης αν δει κανείς την γάτα του να σκαρφαλώνει στην κορυφή της βιβλιοθήκης του μην εκπλαγεί!!! Είναι μια φυσιολογική αντίδραση διότι στις γάτες αρέσουν τα ύψη. Νιώθουν ασφάλεια και μπορούν να ελέγχουν τον χώρο τους.

Λόγο της ψυχολογίας της γάτας, υπάρχουν και κάποιοι πράγματα που ποτέ δεν πρέπει να του κάνουμε αυτά είναι τα ακόλουθα:

· Ποτέ δεν τους αφαιρούμε τα νύχια. Παρεμβαίνουμε στην φύση τους και πιθανότατα να τους προκαλέσουμε πρόβλημα συμπροφοράς.
· Δεν προκαλούμε ένταση στην φωνή μας, ΄’η δυνατή μουσική. Η γάτα θα αντιδράσει με άσχημο τρόπο, ίσως γίνει νευρική, και σίγουρα θα προκαλέσουμε ζημιά στα τύμπανά της.
· Δεν αφήνουμε ποτέ μικρά παιδιά με γάτες
· Δεν τις κλωτσάμε γιατί πέρα από το γεγονός πως ίσως τραυματιστούν προκαλούμε στις γάτες κάτι που δεν θα το ξεχάσουν ποτέ.
· Δεν πρέπει να τις κάνουμε μπάνιο γιατί μπορούν να καθαριστούν και μόνες τους.

Φωτογραφίες Μαρία-Γωγώ Ραγκούση

Η ιστορία της γατοοικογενειάς μου...

Είμαι η Μανουλίτσα, δεν ήμουνα αδέσποτη. Είχα σπίτι, φορούσα κολάρο, είχα κλουβάκι μεταφοράς για τον κτηνίατρο! Όμως οι ιδιοκτήτες μου δεν με στείρωσαν, ίσως θεωρούσαν ότι είναι “κατά της φύσης μου”, και έτσι όταν  γέννησα, τι ποιό “φυσικό” με έκλεισαν στο κλουβί μου μαζί με τα 3 μωρά μου, και με παράτησαν στο δασάκι των Λευκών... 

Oι νύχτες στο δάσος γεμάτες απο κινδύνους για τα μικρά μου....
Η Γωγώ μας φρόντισε για λίγες μέρες όσπου να βρεθει μόνιμο σπίτι για όλους μας....

Η κυρία Μίκα από το εστιατόριο Περβολαριά  θέλησε να μας υιοθετήσει.
Μεταφερθήκαμε στην Νάουσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον αλλά.....ο χώρος κρίθηκε ακατάλληλος, μόλις φτάσαμε εκεί, ήρθανε από το πουθενά δέκα αρσενικά να με διεκδικήσουν απο τα μικρά μου.
Ήτανε περασμένα μεσάνυχτα, η Γωγώ δεν μας άφησε ξανά στο δάσος, μας πήρε στο σπίτι της στο στον χωρο προσωρινής φιλοξενίας αδέσποτων (catroom).....

Τα μωρά μου, ο Μαυρομούρης, ο Φάτσας και ο Τούμπας είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα, εχουν αποπαρασιτωθεί και εμβολιαστεί.....

....τώρα ειμαι στειρωμενη.

Σας παρακαλώ κοινοποιήστε να βρεθεί σπίτι για μένα και τα μωρά μου.
Η Μανουλίτσα.